Myanmar, a step back in time.

Zonder twijfel een van de mooiste bestemmingen die ik heb aangedaan deze reis, Myanmar. De gloeiende Gouden Shwedagon pagode in Yangon, de duizenden tempels in Bagan, het rurale plattelandsleven in Kalaw, en het schitterende Inle lake omringd door immens groene bergen. Na een maandje in Nederland te hebben gespendeerd werd het toch echt tijd om even een reisverslag te maken van de mooie vakantie die ik heb beleefd met papa en mama.

Na tientallen jaren afgesloten te zijn geweest van en door de buitenwereld ging Myanmar een paar jaar geleden eindelijk open, en sindsdien is er veel veranderd. Voor ons als westerling is het nog steeds een reis terug in de tijd.

De reis begon in Yangon, de grootste stad en de voormalige hoofdstad van Myanmar. De lucht is gevuld met allerlei etensgeuren van het straat eten, de drukke straten zijn gevuld met eetkraampjes en handelaren die groente, fruit en tabak verkopen. Daarnaast zijn de wegen gevuld met teveel auto’s die zich al toeterend en zonder verkeersregels door de straten van Yangon bewegen. De temperatuur in Yangon liep al snel op tot 35 a 40 graden, en met de drukte van de stad was dit niet altijd even plezierig om in rond te sjokken.

Wat me meteen opviel bij aankomst in Myanmar is hoe vriendelijk de mensen hier zijn, ik moest daar in het begin heel erg aan wennen. Ik was gewend dat als er in India iemand een praatje met je komt maken dit 9 van de 10 keer is om geld aan je te verdienen, dus zodra er een lokaal iemand in het goed Engels tegen je begon te praten probeerde ik dit meteen af te wimpelen. In Myanmar daarin tegen zijn mensen oprecht aardig en geïnteresseerd , de meeste mensen zeggen spontaan hallo of komen een praatje maken om hun Engels een beetje te oefenen. Zo ook in Yangon wordt je vaak begroet met ‘mingalaba’ en wordt je aangekeken met een brede lach. Dit is niet bepaald een stralende witte glimlach maar er verschijnt meestal een rij met rode en verrotte tanden. Dit komt door de gewoonte die ze hier hebben, het kauwen van betel. Betel is een noot die een oppeppende werking heeft wanneer je daar op kauwt, bij het kauwen op betel komt er een rode sap vrij die je moet uitspugen. Overal op straat zie je dan ook rode plekken liggen, en op elke hoek van de straat verkopen ze pakketjes betel omhuld in een groen blad die de lokale bevolking als een pakje kauwgum weg knauwt.

Overal waar je in Myanmar loopt zie je mensen die bezig zijn met hun religie en zie je rijkversierde Pagodes en Tempels. Je ziet heel veel monniken op straat lopen, in Myanmar wordt van mannen verwacht dat ze minimaal 2 keer in hun leven een ‘tijdelijke’ monnik zijn, een keer tussen de leeftijd van 5 tot 15 jaar en een keer nadat je de 20 jaar hebt bereikt. In Yangon staat de heiligste en mooiste pagode van Myanmar, namelijk de Shwedagon Pagode. De belangrijkste religie in Myanmar is het Boeddhisme, ruim 89% van de gehele bevolking is aanhanger van het Boeddhisme, de Shwedagon Pagode trekt dagelijks dan ook veel pelgrims aan. Mensen komen van ver om te bidden, offeren en kopjes water over de Boeddha beeldjes te gieten in de hoop op goed geluk.  De Shwedagon Pagode is 112 meter hoog en bestaat uit honderden gouden plaatjes die mooi opgloeien door de zon, kortom een bijzonder plekje!

Vervolgens zijn we afgereisd naar Bagan. Door de duizenden tempels van Bagan behoort Bagan tot de top 100 van mooiste plekken ter wereld, en is dan ook de grootste toeristische trekpleister van Myanmar. Bagan was vroeger een van de grootste Koninkrijke die Myanmar gekend heeft, de koning heeft in die tijd commissie gegeven om meer dan 10.000 Boeddhistische tempels te laten bouwen. Iedere familie in Bagan met ook maar een beetje aanzien, kreeg zijn eigen tempel. Hiervan zijn nog zo’n 2200 tempels over, veel zijn er beschadigd door een grote aardbeving die heeft plaatsgevonden maar het is nog steeds onbeschrijfelijk mooi. In Bagan gingen we even helemaal terug in tijd, nadat we na een lange nachtelijke busrit gearriveerd waren werden we doormiddel van paard en wagen naar ons hotel gebracht, daar gingen we dan met 3 volwassen en 3 tassen achter in het karretje.  We waren vroeg  gearriveerd dus we konden meteen terug de paard en wagen in, om af te reizen naar een hoger gelegen tempel waarop je de zonsopkomst kon bewonderen. En bewonderen was het, echt onwijs mooi hoe de zon opkwam boven de duizenden tempels van Bagan. Ik heb inmiddels al veel zonsopkomsten en zonsondergangen mee mogen maken, maar het blijft altijd mooi, en helemaal op een bijzondere plek zoals deze. De volgende dag hebben we fietsen gehuurd om een beetje langs de tempels te toeren, het was wel heel erg warm dus we zijn ‘s ochtends vroeg begonnen met fietsen zodat we s ’middags heerlijk bij het zwembad konden wegpuffen en konden nagenieten van de mooie tempels die we hebben mogen bewonderen.

Na Bagan zijn we afgereisd naar Kalaw, waar we het zo naar ons zin hadden dat we van de geplande 2 dagen maar 6 dagen zijn gebleven. Kalaw is een ‘stad’ die midden in de bergen ligt op 1320 meter hoogte, de hoofd activiteit hier is dan ook het maken van trekkingen. Het was de bedoeling een trekking te gaan maken van 3 dagen met 2 overnachtingen bij mensen thuis, toen de gids vertelde dat we dan op een matje op de grond zouden slapen krabbelde mama heel snel terug, dus besloten we vanuit Kalaw maar trekkingen te gaan maken. We hebben 2 mooie trekkingen gemaakt, door de bergen en langs allerlei authentieke dorpjes waar je nog echt het rurale leven van Myanmar ziet. Echt heel bijzonder, ik heb niet bij kunnen houden hoeveel ossenkarren we voorbij hebben zien komen, of hoe vaak we hebben gezwaaid en mensen hebben begroet. Ik had vanuit Nederland een paar ballonnen meegenomen en die heb ik hier uitgedeeld aan de kinderen, en wat voor glimlach dat teweeg brengt bij een kindje is echt onbeschrijfelijk. Hier spelen kinderen met steentjes, stokjes of gewoon in de modder, dus een ballon is daar het ‘moderne’ speelgoed.

Nadat we onze voetjes de laatste 2 dagen even wat rust hadden gegund in Kalaw, zijn we daarna verder doorgereisd naar Inle lake, per trein. Onze gids tijdens de trekking vertelde heel trots dat de trein in Myanmar snelheden bereikt van wel 18 km per uur, we hebben in het totaal 4,5 uur in de hobbelige trein gezeten en hebben 65 km afgelegd. Ik heb me prima vermaakt in de trein, de trein rijdt dwars door de dorpjes heen dus je ziet veel van het leven in Myanmar. Je passeert hele mooie uitgestrekte landschappen, daarnaast zat ik de hele treinreis met een brede glimlach op mijn kop omdat iedereen naar de trein staat te gapen en enthousiast staat te springen en zwaaien.

Inle lake is zo bijzonder omdat er hele dorpen op het meer gebouwd zijn, in het totaal staan er 17 dorpen op palen in het meer. Het meer zorgt voor vis, en er liggen drijvende akkers op het meer waarop de lokale bevolking vanuit hun bootje groenten en bloemen verbouwt, en vervolgens wekelijks op de lokale markt verkoopt. Het water uit het meer wordt ook gebruikt om alles schoon te maken, mensen, kleding, motors en zelfs buffels worden erin gewassen. Je kan je dan ook wel voorstellen dat je je ogen uitkijkt als je in een bootje over het meer vaart en het leven aan je voorbij ziet gaan, heerlijk!

Kortom Myanmar was echt een top vakantie, en we hebben ons allemaal goed vermaakt. Heerlijk gegeten, gedronken, en samen van een berg afgerold na een wijnproeverij. Alleen al bij de gedachten dat ik weer afscheid moest nemen van papa en mama sprongen de tranen in mijn ogen, dus had ik na heel lang wikken en wegen toch maar besloten om even lekker terug naar huis te gaan. Ik vloog naar huis met een tussenstop van één dag in Singapore, het kleinste en schoonste land ter wereld. Daar ben ik een dagje rondgeleid door een meisje die ik eerder deze reis had leren kennen Tanya, en na één dag wist ik het al. Singapore is zeker wel een stad waar ik zou kunnen wonen, alleen een beetje jammer dat alles zo extreem duur is! 

Inmiddels gaat mijn reis weer beginnen vanavond vlieg ik naar Singapore, ik heb in Nederland even de tijd gehad om een Bucket list te maken van dingen die ik deze reis nog wil zien, en ik ga beginnen met het afstrepen daarvan. Ik heb een leuke tijd gehad in Nederland, en ik vind het echt heel moeilijk om weer afscheid te nemen van iedereen. Maar dit is mijn droom en het zou zonden zijn als ik die niet helemaal uitleef!

Op naar het volgende avontuur, op naar een nieuw reisverhaal!

XX