Incredible India!

''After I am no more, Ananda, men of belief will visit with faithful curiosity and devotion to the four places – where I was born … attained enlightenment … gave the first sermons … and passed into Nirvana.'' - Buddha

Op 8 December ben ik afgereisd naar Lumbini, Lumbini is de geboorteplaats van Boeddha en dus een van de 4 heilige plaatsen die iedere aanhanger van het Boeddhisme ooit in zijn leven bezocht moet hebben. Een bijzondere plek, Lumbini is maar een klein plaatsje waar toen ik er was op een handjevol westerse toeristen en een klas Nepalese scholieren na alleen maar monniken te vinden waren. Er is een tempel te vinden, een heilige tuin en natuurlijk is de exacte plaats aangegeven waar Boeddha is geboren. Daarnaast zijn er ook verschillende kloosters te vinden, deze kloosters zijn allemaal van de landen die het Boeddhisme aanhangen en gebouwd in de bouwstijl van het betreffende land. Zo zie je midden in Nepal ineens een traditioneel Chinees of Japans klooster staan, op deze plek komen alle Boeddhistische landen samen. Zo kwam ik onder andere terecht in het Thaise klooster, net rond lunchtijd en dus werd me een heerlijke Thaise lunch voorgeschoteld, gratis en voor niks. De dag dat ik Lumbini bezocht was er net een Nepalese klas op bezoek met kinderen van rond de 10 jaar en werd ik als een bezienswaardigheid opzich behandeld en er zijn uiteraard weer tientallen foto's gemaakt.

Na Lumbini ben ik de volgende dag, op 9 december, de grens overgestoken naar India, te voet weliswaar. Na een stempel te hebben gehaald en wederom wat papierwerk te hebben ingevuld, sjokte ik samen met Sarah een meisje dat ik heb leren kennen uit Californië de grens over. Het is heel stom maar ik merkte meteen dat ik in India was, de geur, het straatvuil, de mannen, de iets wat brutale straatverkopers, in Nepal is de instelling van de mensen zo anders dan hier in India. Daarnaast vind ik het ook heel moeilijk om te bepalen hoe ik me moet opstellen tegenover de Indiërs, omdat ik al zoveel nare verhalen heb gehoord van mensen die in vervelende situaties terecht zijn gekomen in India, wil ik eigenlijk niemand vertrouwen. Maar juist door met de lokale bevolking in contact te komen krijg je echt de sfeer van een land mee, dus daar moet ik nog even een goede midden weg in zien te vinden. Vanaf de grens zijn we een bus avontuur van maarliefst 12 uur aangegaan om van de grens naar Varanasi te komen. De busreis was goed te doen, het was wel een goede eerste indruk van India om door kleine dorpjes heen te rijden in een over over over volle bus. In China en Nepal was vol in een bus nooit vol, maar hier in India hangen ze gewoon letterlijk aan de buitenkant van de bus mee te liften. Ik was wel heel blij dat ik niet alleen in de bus zat, ik weet nog niet waarom maar op de een of andere manier is 80% van de bevolking op straat man, en heeft 75% een snor of een baard, en iedereen probeert oogcontact met je te maken. De eerste stop in India was dus Varanasi, Ik heb gewoon eigenlijk geen woorden om te beschrijven hoe mooi mijn eerste stop in India was dus ik hoop sowieso dat de foto's voor zich spreken.

Varanasi is 'de heilige plek' van India, het is voor Hindoes de heiligste stad, aan de oevers van de Ganges, en dit is dan weer de heiligste rivier. Ontelbare Hindoes komen naar Varanasi om zich te baden in de rivier, om daarmee alle zonden van zich af te wassen. Wie in Varanasi sterft doorbreekt de cyclus van sterven en reïncarnatie en bereikt direct Moksha, eeuwige vrede. Langs de Ganges rivier zijn honderden 'ghats' te vinden, dit zijn hoge trappen aan de oevers van de Ganges. Er zijn twee ghats waar lijkverbrandingen plaatsvinden, en dit is hier dan ook de dagelijkse gang van zaken. Er worden zo'n 180 lichamen per dag verbrand, het verbranden van één lichaam duurt zo'n 2,5 uur en om een gemiddeld lichaam te verbranden is zo'n 125 kg hout nodig, daarna wordt het restant van de brandstapel in de Ganges gegooid. Er zijn vijf categorieën mensen die absoluut niet verbrand mogen worden, dit zijn kinderen onder de 10 jaar, mensen die zijn overleden door een slangenbeet, mensen die zijn overleden door een ernstige ziekte, Sadhoes, en zwangere vrouwen. Mensen die tot een van deze categorieën behoren worden dus niet verbrand, maar worden verzwaard met stenen en in de Ganges gegooid. Echt bizar, het is hier de normaalste zaak van de wereld maar voor mij was het een vreemde ervaring, je staat een paar meter van een brandstapel en je ziet daar gewoon overduidelijk een hoofd met bril en sieraden nog op verbrand worden, en toch komt het niet binnen.
Naast de verbrandingen worden de ghats ook gebruikt voor ritueel baden, maar tegelijkertijd ook om de was te doen, kudden koeien in de rivier te laten en erger nog dat alle rioleringen van de stad in de Ganges uitkomen, dat in combinatie met de resten van de vele verbrandde doden en de lijken maakt dat de Ganges ter hoogte van Varanasi extreem vervuild is.

Ik heb veel gezien en gedaan in Varanasi, de eerste dag hebben we heerlijk rondgeslenterd en zijn we aan de praat geraakt met een Sadhoe, een heilige man die zijn leven volledig heeft toegewijd aan het behalen van spirituele bevrijding door middel van meditatie. We waren door de Sadhoe uitgenodigd om thuis thee te komen drinken, we vertrouwde het wel dus we waren op het aanbod ingegaan. Echt heel bijzonder, de Sadhoe genaamd Ashutosch heeft ons veel verteld en laten zien over zijn leven en heeft ons een paar mooie tempels in Varanasi laten zien. Ook heb ik twee keer een boottocht gemaakt over de Ganges, s' avonds wat heel speciaal was omdat je dan de verbrandingen vanaf het water kon zien en de vuurceremonie, en bij zonsopkomst wat ook heel speciaal was omdat je dan het bathing ritueel van tientallen Hindoes kan meemaken.
In Varanasi ben ik ook in contact gekomen met een man die een eigen vrijwilligers project heeft opgebouwd, het was toevallig de eigenaar van een winkel waarin ik aan het rondstreunen was. De man heeft een vrijwilligersproject opgezet voor alleenstaande moeders met hun kinderen. Het komt eigenlijk neer op een kinderdagverblijf voor kinderen, waar alleenstaande moeders hun kinderen naar toe mogen brengen, de kinderen worden hier geschoold en de moeders moeten in ruil hiervoor kleding maken in de bijbehorende fabriek. Zo hebben de alleenstaande moeders toch nog een inkomen en werk en krijgen de kinderen een eerlijke kans op een toekomst. Ik heb een dagje meegelopen en meegeholpen in het kinderdagverblijf met de kinderen, dit was echt heel speciaal. S'ochtens heb ik meegedaan met de yogales, vervolgens een muziekles en daarna was ik het gespreksonderwerp in de Engelse les en moesten alle kinderen zich aan mij voorstellen. Er zaten 21 kinderen in het kinderdagverblijf en ze waren tussen de 4 en 8 jaar oud, ik had wat snoep en ballonnen meegenomen en na de lunch was de speeltijd aangebroken. De kinderen werden helemaal gek bij het zien van de ballonnen en we hebben heel de middag gespeeld en gestoeid, er was zelfs een meisje van 6 jaar die vroeg of ze niet met me mee terug mocht naar Nederland. Echt een bijzondere belevenis, en alsof die dag nog niet bijzonder genoeg was werd ik s'avonds ook nog samen met Sarah uitgenodigd voor een bruiloft en hebben we op Bollywood muziek met iedereen staan te dansen, echt gaaf!

Vrijdag de 13de ben ik van Varanasi met de nachttrein naar Delhi afgereisd en zaterdag ochtend is Nick ook aangekomen in Delhi, dus de komende 5 weken reis ik met Nick samen door India!

XXXX



PS. Ik heb nu een Indiaas nummer: +919695220382.