Time flies!

Namaste!

Dit is de begroeting die ze gebruiken hier in Nepal, dit betekent letterlijk 'ik buig voor jou', in de betekenis van ik respecteer jou. Dit tekent ook meteen de Nepalese bevolking, behulpzaam, respectvol, en héél nieuwsgierig! Ik heb de afgelopen 2 weken veel gedaan, ik heb geraft op de heiligste rivier van Nepal, ik ben weer teruggegaan naar Kathmandu, en ik ben afgereisd naar het westen van Nepal om opzoek te gaan naar tijgers, neushoorns, olifanten en andere wilde dieren.

Nadat ik met de trekking mijn beenspieren even goed heb getraind werd het nu tijd voor mijn armen en buikspieren, 3 dagen raften op de heiligste rivier van Nepal de Kali Gandaki. De groep bestond uit 4 rafters en 4 kayakers, in de raft was ik het enigste meisje, verder waren er 2 poolse mannen en een Rus die geen woord engels sprak, dus daar had ik het niet echt mee getroffen. De kayakers waren daarintegen wel met een leuke groep en daar ben ik verder mee opgetrokken. Na de veiligheids instructies was het dan zover we gingen de rivier op, ik was best zenuwachtig en hoopte erop dat ik niet uit de raft zou vallen zodat het zou blijven bij slechts een uitleg van de reddingsacties. Het raften ging er echt heftig aan toe, ik heb in Indonesië al een keer een dagje geraft maar dit gaat er veel harder aan toe, je zit constant in een zee van golven en je bent na 2 minuten dus ook zeiknat.
Na zo'n 6 uur raften legde we aan bij een klein strandje om daar onze kampeerspullen uit te stallen, oftewel een zijl op de grond en een zijl boven je hoofd gespannen waar je met zijn alle onder slaapt, wederom back to basics!
Al snel kwam er een vrouw met een grote mand op haar rug aangelopen, gevuld met flessen bier, whiskey, rum en sigaretten. De vrouw is 1,5 uur vanuit de bergen naar beneden gelopen in de hoop dat ze wat geld aan ons kon verdienen en dat is haar gelukt! Nadat we met zijn alle hout bij elkaar hadden gesprokkeld werd het kampuur aangemaakt en hebben we tot in de late uurtjes bij het kampvuur gezeten onder het genot van een door de rivier gekoeld biertje. De volgende ochtend werd je automatisch gewekt door het felle ochtendlicht, na het ontbijt moesten alle spullen weer worden ingeladen en was het tijd voor een nieuwe dag raften. Het raften in combinatie met het kamperen en de gezellige kayakers was echt top! De sterren waren s' avonds weer heel fel omdat de maan dan nog verscholen was achter de bergen, rond half 10 zeg je de maan achter de bergen opkomen, echt magisch!

Zo besluitvaardig dat ik ben heb ik mijn route na het raften toch maar weer een keer omgegooid, in plaats van verder af te reizen naar het zuiden ben ik mee teruggegaan naar Pokhara om daar nog een laatste leuke avond te hebben met de kayakers. Daarna ben ik terug gegaan naar Kathmandu om mijn visum voor India op te halen om vervolgens uiteindelijk weer naar het zuiden af te reizen en daar de grens overland over te steken naar India.

Toeterende auto's langszoevende motors en scooters, mensen die tegen je aan lopen, mensen die iets willen verkopen, mensen die je ergens naar toe willen brengen en jongetjes die je marihuana en andere drugs aanbieden, dan nog niet gesproken over de vreselijke luchtkwaliteit die de binnenkant van je neus intens zwart doet kleuren. Kortom Kathmandu één grote chaos, en alle reizigers die ik tegen kom zeggen, wacht maar tot je in India bent. Na weer een ochtend en een middag te hebben doorgebracht bij de ambassade van India heb ik eindelijk mijn visum voor India van 3 maanden, maargoed dat ik wel houd van een beetje chaos. Tijdens mijn verblijf in Kathmandu heb ik ook een bezoek gebracht aan Bhaktapur. Bhaktapur was tot de 15de eeuw de hoofdstad van Nepal en is dus één van de 3 koningsteden te vinden in de Kathmandu vallei naast Kathmandu en Patan. Het is een hele mooie stad, met nauwe straatjes, steegjes en binnenplaatsen. De stad staat vol met mooie bewerkte paleizen, tempels, pagodes en op elke hoek van de straat staat wel een offerplaats. Kortom een leuke plek om een dagje doorheen te slenteren en te verdwalen in de straatjes.

Op de 27ste ben ik van het bergachtige Kathmandu en Pokhara afgereisd naar het vlakke westen, om daar Bardia national park te bezoeken. Bardia national park is het grootste nationale park van Nepal, zo'n 968 km2 groot, het park is niet heel makkelijk te bereiken daardoor is het park nog ongerept en niet ondekt door het massa toerisme. In het park leven zo'n 30 neushoorns, 35 tijgers en 80 wilde olifanten, daarnaast leven er een ontelbaar aantal apen, herten, krokodillen en vast nog veel meer dieren. Afreizen naar Bardia betekende een lokale nachtelijke busreis vanaf Kathmandu van 16 uur. Stel je echt een aftanse bus voor, vol met starende nepalese mannen en een tv uit het jaar nul waarop constant de volledige 16 uur Nepalees kattengejank met bijbehorende Bollywood videoclips worden afgespeeld. Ik snap wel meteen waarom Nepalese en Indiase mannen zo'n beetje alle westerse vrouwen als een soort lustobject zien, in veel Bollywoodclips zie je namelijk tientallen westerse vrouwen met dikke tieten en een bikini rond paraderen, of de clip bestaat uit een magisch liefdes verhaal tussen een of ander Nepalees koppel. Kortom een hobbelige busrit met knijter harde muziek, en geen slaap, het is dan ook niet voor niets dat ze hier zeggen dat er maar heel weinig toeristen zijn die deze reis af willen leggen. Ik reis dit keer samen met een meisje uit de UK, Anna, die ik heb leren kennen in Kathmandu. Nadat we waren aangekomen in een dorpje met de bus kwamen ze ons vanaf het guesthouse ophalen, met jawel een motor. Ik ben nu echt een pakezel aangezien ik al mijn trekking kleding ook mee moet slepen, die stuur ik vanaf India naar huis. Maar dat betekende dus achterop zitten met een backpack van zo'n 18 kg, nou ik had al mijn spieren in mijn buik en benen nodig om te kunnen blijven zitten! We crosste langs allerlei kleine dorpjes met hele groepen kinderen die zo enthousiast waren om een blanke te zien dat ze niet konden ophouden met springen en zwaaien, ik kon helaas niet terugzwaaien anders zou ik denk ik achterover van de motor donderen.

We kwamen aan bij een klein paradijsje, helemaal in vergelijking met Kathmandu, geen toeterende auto's en een vervuilde lucht, daarintegen hoorde je hier alleen het gezoem van insecten en gefluit van vogels. We hadden ons eigen hut met badkamer etc voor 250 Nepalese rupees pp, dit is €1,84, en er ligt een gigantische tuin bij met heerlijke hangmatjes.
Die dag heb ik dus doorgebracht slingerend in een hangmat met een boekje, al viel ik snel in slaap aangezien ik in de bus niet heb kunnen slapen vanwege de geweldige muziek en de helse hobbelige weg. Je moet hier in de tuin wel uitkijken waar je loopt, er zitten hier veel insecten die ik nog nooit eerder heb gezien en spinnenwebben met spinnen nog groter dan mijn hand, dus daar wil ik liever niet inlopen! De volgende ochtend wakker geworden van het geluid van de vogels, heerlijk! Tijdens het ontbijt hebben we een planning gemaakt voor de rest van de dagen want ik wil natuurlijk wel tijgers, neushoorns en andere wilde dieren zien. Maar eerst was het tijd voor een podje olifanten polo, het was die dag toevallig de finale van de competitie dus daar wilde ik wel bij zijn! Ik had een fiets gehuurd, een echte krakkemikkige Nepalese mannen fiets, ik denk dat ik mijn kont de komende dagen nog wel voel! Op de fiets ben ik de omgeving een beetje gaan verkennen en de dorpjes langs gegaan. Nadat ik 10 minuten op de fiets zat sprong er al gierend een ondeugend schoolkindje achterop, de mensen vooral de kinderen zijn hier echt niet gewend aan toeristen dus ze doen alles om je aandacht te trekken. Tijdens de fietstocht had ik wederom de pech dat mijn ketting van de fiets afvloog en ik had wederom geen zin om mijn handen zwart te maken, na een paar minuten stil staan kwam er een hele groep met kinderen aangerend die binnen een minuut mijn ketting er weer op hadden liggen. De eigenaar van het guesthouse had gezegd dat de weg naar het olifantenpolo zo makkelijk is dat het bijna onmogelijk zou zijn te verdwalen, uiteraard was ik weer verdwaald. Nadat ik een half uur de verkeerde kant op was gefietst, wat echt geen lolletje is want ze hebben hier geen aangelegde wegen dus zodra er een bus voorbij komt wordt je gezandstraalt, had ik toch het dorpje gevonden waar het toernooi van het olifantenpolo plaatsvond. Ik had echt nog nooit van olifantenpolo gehoord maar het schijnt al heel lang een sport te zijn, en het is vooral groot in India, Thailand en Nepal. Ik had eigenlijk verwacht dat het echt een sport van de lokale bevolking zou zijn maar dat was het dus niet, deze keer was het een engelse competitie waar de bevolking niet aan mee kan spelen omdat je al €50.000 moet betalen om uberhaupt mee te mogen doen met de competitie. De finale trok wel erg veel lokale bevolking aan en iedereen is heel nieuwsgierig dus ik heb weer wat leuk gesprekken gehad en veel vragen beantwoord.

De volgende dag was het dan toch echt tijd voor onze tocht door de jungle, opzoek naar wilde dieren. Je hoopt zo hard een tijger of een neushoorn tegen te komen maar tegelijkertijd ook weer niet aangezien je best kwetsbaar bent als je daar loopt met slechts een houte stok waarmee je iets af kan weren. Voordat je begint met de jungle tocht krijg je eerst wat veiligheidsinstructies, voor degene die misschien ooit een tijger, neushoorn of wilde olifant tegen komt in de loonse en drunense duinen, even goed opletten. Bij een tijger heb je eigenlijk weinig kans, het beste wat je kan doen is stok stijf stil blijven staan en hem recht in de ogen aankijken in de hoop dat je hem hiermee intimideert en de tijger weggaat. Bij een olifant moet je het op een rennen zetten en ondertussen een striptise houden zodat je geur wordt verspreid, en bij een neushoorn kun je het beste in een boom klimmen, en als er geen bomen in de buurt zijn heb je eigenlijk pech maar dan kun je nog proberen heel veel lawaai te maken en als een gek op de grond te stampen in de hoop dat dit hem afschrikt. De jungle trekking was echt heel erg gaaf, na 2 uur lopen had ik al veel apen, herten, mooie vogels, krokodillen en de raarste insecten gezien. Maar daarna werd het pas echt spannend we zagen namelijk de voetafdrukken van een tijger en het spoor van een hert die de tijger had gevangen en had meegesleept, onze gids zei dat de sporen nog heel vers waren dus vanaf toen hebben we als een gek de achtervolging ingezet.

De tijger loopt natuurlijk niet over de gebaande paden dus we rende als een gek dwars door de jungle, ik had op dat moment erg veel waardering voor mijn lange broek, lange mauwen en mijn stok waarmee ik een pad kon maken. We volgde het spoor wat je nog duidelijk kon zien, en we kwamen allerlei resten van het hert tegen, organen een schedel en het gewei, super vet om te zien en echt een adrenaline kick want die tijger loopt gewoon niet ver van jou vandaan rond. Ze zeggen dat de kans 100 keer groter is dat de tijger jou al in de gaten houd zonder dat jij de tijger ooit zal zien, gelukkig is de tijger best verlegen en zou hij niet zomaar een mens aanvallen, tenzij hij net een jong heeft gekregen. De gids zei dat de tijger na het eten ergens gaat rusten, dus toen zijn wij een boom ingeklommen met een uitzicht op de rivier met een zandvlakte waar vaak tijgers worden gespot. Daar hebben we zo'n 2 uur zitten wachten en uiteindelijk kwam er in de verre verte een tijger aangelopen! Het was net een momentje uit een documentaire van National Geographic. De gids zei dat het heel belangrijk was dat we voor het donker het park zouden verlaten omdat het anders te gevaarlijk zou worden in het park, toen we richting de uitgang van het park liepen zag onze gids een verse voetafdruk van een neushoorn en die zijn we ook nog even achterna gegaan. Onderweg zag je op planten resten van modder en een hele hoop nog warme stront, dus onze gids wist zeker dat de neushoorn nog in de buurt was. En jawel ook de neushoorn hebben we gezien, echt bizar vet zo'n groot massief beest! De volgende dag zouden we eigenlijk nog een jungle tocht doen maar omdat we de hoogte punten al gezien hadden en het best prijzig was hebben we deze overgeslagen, we zijn s'ochtends nog op de olifant de jungle ingegaan, maar hebben op wat herten en roofvogels na niets gezien. Die middag had ik me weer even teruggetrokken in een van de relaxte hangmatten, genieten!

Op maandag ben ik weer verder afgereisd richting het zuiden, naar Tansen. Het guesthouse waarin ik verbleef in Bardia had geen auto dus wederom met strak aangespannen buik en beenspieren achterop de motor in de hoop dat ik er niet achterover af zou donderen met mijn backpack, 20 km verder waren we eindelijk bij de busstop, waar de bus om half 9 zou vertrekken. Uiteraard kwam het geduld dat ik in Azië inmiddels heb opgebouwd weer goed van pas toen de bus weer ruim een uur te laat aan kwam rijden. Het was geen straf om een uur langer te wachten, de busstop was midden in een klein dorpje dus ik werd omringd door de lokale bevolking met allerlei nieuwsgierige vragen, waar ga je heen, waar kom je vandaan, reis je alleen, wat doen je ouders voor werk, heb je een man? Hier in Nepal ben ik trouwens gelukkig getrouwd en mijn man komt me over een paar dagen opzoeken, als gelukkige man laat ik elke keer een foto van mijn uiterst gelukkige grote broer zien.

In Tansen verblijf ik in een Homestay bij een oud nieuwsgierig vrouwtje thuis, wel lastig communiceren aangezien ik geen Nepalees spreek en de vrouw spreekt geen Engels, maar met handen en voeten kun je een eind komen. De homestay is in een traditioneel Newari huis, typerend hiervoor zijn de kleine lage kamertjes met heel veel raampjes. Het huis is echt gebouwd op kleine Nepalese, ik heb dan ook al verschillende keren mijn kop goed gestoten en ik moet bukken wil ik onder de douche passen, ook het bed is een paar cm te kort. S'avonds kan ik hier mee eten en krijg ik heerlijk Nepalees eten voorgeschoteld. Heel leuk om de sfeer mee te maken binnen een Nepalese familie!

Dit was het weer, Pheri betaaula, oftewel houdoe!

XX