Shanghai Baby!

In Luoyang aangekomen bij een heel leuk hostel, in het hostel hadden ze namelijk een ontzettende lieve en brutale kitten en een nestje van 6 piepkleine puppy's, heerlijk geknuffeld en gespeeld dus. Er waren in het hostel ook eindelijk weer wat westerse mensen waarmee we wel fatsoenlijk engels konden praten en een biertje konden drinken. Alhoewel we de 1ste avond in het hostel de hele avond voorzien zijn van drankjes door een Chinees die 3 woorden Engels kon. We moesten in ruil daarvoor wel heel de avond naar zijn zelf ingezongen liedjes en bijgemaakte videoclips kijken, erg vermakelijk!

De Chinezen zijn sowieso niet echt sterren in het maken van muziek, na een dagje te hebben rondgeslenterd in Luoyang kwamen we op een groot plein waar volgens mij de plaatselijke josti band optrad, met de plaatselijke bejaarden vereniging als trouwste fans. Het getriangel, het geschreeuw en de slechte muziekinstallatie, maakte het echt het de slechste josti band ooit, het was dan wel weer lachwekkend om te zien.
In China leven de mensen echt veel buiten, in elke stad waar je komt zijn wel pleintjes en parkjes waar groepjes hangouderen zich hebben verzameld. Allemaal hebben ze ook wel een eigen activiteit, Tai chi'en, schaken, breien, dansen, zingen en heel veel andere Chinese spelletjes die onder het genot van heel veel sigaretten en een biertje worden uitgespeeld. Aan het einde van deze dag hadden we onszelf getrakteerd op een overheerlijke massage, die ik ook zeker wel kon gebruiken na al dat gesjouw met de backpack.

In Luoyang zijn we naar de Shaolin tempel geweest, hier is ruim 1500 jaar geleden de vechtsport Kungfu ontstaan. De Shaolin monniken reisden veel door het land om het Buddhisme te verspreiden en creëerden Kongfu om zich te kunnen verdedigen tegen aanvallen, om lichamelijk in conditie te blijven en om discipline te ontwikkelen. Iedereen kent die spectaculaire Chinese Kongfu vechtscenes wel, nou hier worden de helden dus ook opgeleid. Bizar om te zien hoe hele groepen kinderen hier op school zitten om alleen meester te worden in Kungfu, kleine schattige kindjes vanaf een jaar of 3 die normaal nog met Actionman poppen spelen of naar de Turtles kijken staan hier 3 dubbele salto's te springen en met zwaarden en stokken te zwaaien. Bij de tempel ligt het pagode forest, hier zijn ongeveer 230 pagodes gebouwd om de Shaolin monniken te herdenken en te vereren, bijzonder om te zien!

Luoyang had ook een leuke grote voedselmarkt, met allemaal straat stalletjes die heel goedkoop lekker eten verkopen, deze zat echt om de hoek van ons hostel dus daar heb ik mijn kont weer lekker rondgegeten. Berber heeft er op de een na laatste dag alleen wel voedselvergiftiging opgelopen. Die dag daarna ging ik dus alleen op pad en heb ik de Longmen caves bezocht, dit zijn rotswanden waar meer dan 100.000 Boeddhistische beelden zijn uitgehouwen, en hiermee heb ik weer een plekje van de Unesco werelderfgoedlijst gezien.

Vanaf Luoyang zijn we op 9 september begonnen aan een 16 uur durige vreselijke treinreis naar Shanghai. We hadden wederom een hardseat en ik had een plaats naast de wc, naast de stank die hier van af kwam was dit ook het verzamelpunt van alle Chinese met een sta plaats ticket. Kortom het was weer staren geblazen, en dan kun je nog zo stront chagerijnig terugkijken, ze blijven je altijd strak aanstaren en volgen nauwlettend elke beweging die je maakt. Dat dan nog in combinatie met het rookverbod dat hier volkomen genegeerd wordt en een klein jankend kut chineesje maakte dat ik in de 16 uur geen oog heb dicht gedaan. De treinreis duurde dus heel lang, maarja je moet er iets voor over hebben, ik kon daarna wel uitstappen in Shanghai, de enige echte metropool van China!

Shanghai is echt een compleet ander China! Wolkenkrabbers, warenhuizen met de duurste merken, dure hotels, restaurants en barren. Hier zit de bourgeoisie van China! Achter de warenhuizen en de moderne architectuur heb je ook nog het oude Shanghai, waar je tempels, straatmarktjes en mooie Chinese tuinen met theehuizen kan vinden. Kortom weer een stad met een groot contrast. Aan de ene kant van de stad staan er mensen in de rij bij Louis Vuitton en worden er dure cocktails gedronken in een trendy bar, aan de andere kant sta je dumplings te eten bij een straatstalletje en sta je naar de monniken te kijken.

We hebben in Shanghai heerlijk rondgeslenterd, de skyline bekeken, marktjes bezocht en ik heb me vergaapt aan mooie kleding en andere accessoires die niet in mijn budget passen of waarvoor ik geen ruimte heb in mijn backpack.
Ook zijn we op zaterdagochtend naar één van de mooie parken geweest om wederom het ochtend/weekend ritueel van de Chinese te bewonderen, en zelf even heerlijk te genieten van het zonnetje.
Uiteraard stond ik ook weer perplex van een of andere Chinese specialiteit, een echt culinair hoogstandje in Shanghai. 'Drunken shrimps', garnalen zwemmen 2 dagen in een of andere alcoholische drank, vervolgens worden ze levend op je bord geserveerd en is het de bedoeling dat je ze levend opeet. Allereerst bijt je de kop eraf zodat je de garnaal dood, en vervolgens eet je de garnaal verder op en spuug je de niet eetbare delen van de garnaal uit. Alhoewel ik garnalen heel lekker vind, heb ik voor deze specialiteit toch gepast!

Vanuit Shanghai zijn we doorgereid naar Suzhou, het Venetië van Azië, een leuk stadje met smalle steegjes, straatjes en kanalen. Ook hier hadden we een fiets gehuurd om de stad een beetje te verkennen, al snel bleek dat dit stadje gewoon weer een miljoenstad is, met zo'n 4 miljoen inwoners. In China kennen ze geen kleine steden, maarja wat wil je ook met 1,5 miljard inwoners, je moet die Chinezen toch ergens kwijt!
Voordat we de stad gingen bekijken moest ik nog 'even' naar het boekingskantoor om mijn treinticket naar Hongkong te boeken omdat papa mij daar komt opzoeken de 28ste. Makelijker gezegd dan gedaan, we konden het boekingskantoor nergens vinden, we hebben een uur als kip zonder kop door de straten gefietst want niemand sprak engels of begreep onze kaart. Na het 10de chineesje die zowat bang wegdook toen ik vroeg of ze Engels sprak was het maximale frustratiepunt wel bereikt. Gelukkig heb ik het treinticket toch nog wel kunnen boeken en kan ik straks na 2 maanden papa weer zien in Hongkong. Die middag hebben we de stad nog bekeken en hebben we een mooie boottocht gemaakt over de kanalen, gelukkig is dat hier iets betaalbaarder dan in Venetië €2,19 per persoon nadat we flink hadden onderhandeld.

Vandaag zijn we aangekomen in Huangshan, waar we morgen voor 2 dagen de bergen in gaan! Dit is alweer onze éénnalaatste bestemming samen in China, daarna ga ik alleen verder reizen. Spannend!!