The start of the Golden week.

Op 29 september zijn we in Wutai Shan aangekomen na een helse hobbelige busrit vanaf Datong, om 20.00 in het pikken donker in een bergdorpje zonder ook maar iemand die Engels spreekt. Daar sta je dan als 2 blanke meisjes met 2 grote backpacks en het halve dorp om je heen die je staan aan te staren en die allemaal iets van je willen. Gelukkig zat er een student bij ons in de bus die hooguit 5 woorden Engels kon, maar die met Google Translate heel veel moeite heeft gedaan om ons in de juiste bus te krijgen. We moesten 2 bussen hebben om bij ons hostel te komen, de laatste bus was echt een klein mini busje waar wij met zijn 2en achterin zaten, ik had al allerlei ontsnappingsplannen bedacht en Berber hield heel de route bij op haar gps, voor het geval dat de buschauffeur toch niet zulke goede bedoelingen had. Maar we zijn netjes en gratis bij het hostel aangekomen. Toen we bij de receptie van ons hostel aankwamen hoorde we zelfs dat de chauffeur had gebeld om door te geven dat wij eraan kwamen.

Wutai Shan is een van de belangrijkste heilige bergen in het Boeddhisme en bestaat uit 5 heilige bergtoppen. Veel boeddhisten komen hier op bedevaart rondom Wutai Shan bevinden zich dus onwijs veel boeddhistische tempels en kloosters, het straatbeeld bestaat vooral uit heel veel monniken. De eerste dag hebben we een aantal mooie tempels bekeken, het is echt bijzonder om te zien hoe iedereen hier met het geloof bezig is. Je ziet overal monniken bidden en rondlopen met een gebedssnoer, Chinese bezoekers maken allemaal kloksgewijs een rondje door de tempel en bidden bij elk beeld van elke boeddhistische god een mantra, daarnaast worden overal kaarsjes en wierrook aangestoken. Kortom er hangt hier echt een bijna magische sfeer.
De 2de dag hebben we een trekking gemaakt naar een van de heilige toppen, wij hebben een trekking gemaakt naar de laagste bergtop van 2474km hoog wederom geen enkele toerist te bekennen alleen 3 monniken die met ons naar de top zijn gelopen, op elke top staat uiteraard een mooie tempel. Het begint hier herfst te worden dus alle bomen zijn aan het verkleuren en dat in combinatie met de mooie uitzichten maakte het een hele mooie trekking!

Op maandag 30 september zijn we de hele dag bezig geweest om van Wutai Shan naar Pingyao te komen, we hadden eerst een bus van Wutai Shan naar Taiyuan, een ontzettende vieze drukke stad die bestaat uit vieze smogwolken en alleen maar files. Vanaf daar moesten we de trein hebben naar Pingyao, een treinreis van 1,5 uur die zo'n 8 keer per dag gaat en nooit is uitverkocht, nou bij ons waren alle treintickets uitverkocht. Dus moesten we kijken of er nog bustickets waren, het busstation was weer aan de andere kant van de stad, dus wederom een mega drukke stadsbus in met backpack en van alle kanten duwende chinezen. Toen we bij het busstation aankwamen zakte de moed al in onze schoenen want er stond echt een mega lange rij, in de rij allemaal voorkruipende chinezen, nou dat moet je bij mij niet doen, en al helemaal niet als ik 2 rugzakken sjouw dus ik heb flink wat Chinezen aan de kant gebeukt. Gelukkig hebben we in Wutai Shan Jojo leren kennen, een Chinees meisje uit Shanghai die ons de hele reis heeft geholpen en gelukkig ook bustickets heeft kunnen regelen. Aangekomen in Pingyao had ik het helemaal gehad en was ik helemaal gebroken na een hele dag met mijn backpack sjouwen. Die avond hebben we dus maar een restaurant/kroegentocht gehouden, in elk restaurant 1 gerecht en 1 biertje besteld, de avond was wel geslaagd en na een paar restaurantjes waren we de ellendige reisdag weer snel vergeten.

Het eten hier in China is echt heerlijk, we hebben er echt een sport van gemaakt om bij het lelijkste eettentje in het smalste steegje tussen de chinezen te gaan eten. Dit lukt echt prima, echt super goedkoop maximaal zo'n €2,00 per persoon voor bijvoorbeeld het avondeten, ik moet alleen opletten dat ik straks niet 10 kg zwaarder thuis kom!

Op 1 Oktober is hier de Golden week begonnen, een national holiday waarop zo'n beetje alle Chinezen vrij zijn en dus vakantie gaan houden in eigen land. Op 1 Oktober waren wij in Pingyao, Pingyao is een historisch authentiek Chinees stadje, maar daar was tijdens ons bezoek niks van te merken. De stad was overladen met hordes Chinese toeristen dankzij de Golden Week. Er hing totaal geen leuke sfeer, bij ons waren er vooral veel irritaties aanwezig omdat je als een sandwich tussen de Chinezen loopt, er overal toeterende auto's en fietsers reden en er om de 5 meter een camera in je gezicht werd geduwd. De 2de dag in Pingyao konden we de Chinese toeristen niet meer aan en hebben we een fiets gehuurd om aan de drukte te ontsnappen. Ik had op google maps een heel groot meer gezien dat 5km van ons hostel lag en daar zijn we naar toe gefietst. We kwamen aan in een klein dorpje waar een groot meer bij lag. Geen mens te bekennen op 2 vissers na en het was heerlijk weer dus daar hebben we ons kleedje neergelegd en hebben we even genoten van het zonnetje en de rust.

Op 2 Oktober zijn we van Pingyao naar Xi'an vertrokken, een treinreis van 9 uur. In China kun je bij langere treinreizen kiezen tussen een zacht bed, een hard bed, een harde stoel of een sta plaats. Wij hadden een harde stoel geboekt omdat dat het enige was wat nog beschikbaar was, dat is wel te doen alleen de trein was vanwege de Golden Week helemaal volgeboekt. Dus je moet je eigenlijk een trein voorstellen met 3 kaarsrechte harde stoelen naast elkaar, die helemaal vol zit met Chinezen die aan een stuk door eten, rochelen en zelfs op de grond van de trein spugen. Daarnaast moet je dan een gangpad voorstellen die ook helemaal volstaat met chinezen die eigen krukjes hebben meegebracht of zelfs slaapmatjes die ze onder en voor de stoelen leggen. Een lekker knus treinritje dus.

Xian zelf is echt een leuke stad, Xian heeft een grote moslimwijk omdat dit het eindpunt was van de zijderoute. We hebben hier lekker door de stad geslenterd en wederom heerlijk gegeten, in elke straat zijn hier wel eettentjes en eetkraampjes die de lekkerste gerechtjes verkopen.
Natuurlijk hebben we ook een bezoek gebracht aan het achtste wereldwonder, het Terracotta leger. Dit grafmonument van de 1ste keizer van China is ruim 2000 jaar oud en bevat zeker 8000 Terracotta soldaten. Uiteraard was het ook hier afgeladen vol met Chinese toeristen dus het was letterlijk ellebogenwerk om in de buurt van het leger te kunnen komen en een foto te kunnen maken.

Kortom ik ben blij als de Golden Week op 7 oktober is afgelopen en alle Chinezen weer lekker aan het werk gaan. China is echt een compleet andere wereld en echt niet te vergelijken met een ander land. Chinezen hebben totaal andere normen en waarden, persoonlijke ruimte kennen ze hier niet. Als je in Nederland zo dicht bij iemand komt staan als dat de Chinezen hier doen, dan heb je volgens mij echt een knal te pakken. Je ziet hier de raarste dingen, zo hebben kinderen tot de leeftijd van ongeveer 2 jaar geen luier aan, nee hier dragen kinderen een broek met een gat in de kont zodat ze als honden op straat kunnen poepen en plassen, in openbare ruimtes zoals een trein worden ze boven de prullenbak of wasbak gehangen. Uitkijken waar je loopt dus want voor je het weet sta je of in het plas, de urine of gewoon de spuug van een chinees! Ik zie hier elke dag wel weer iets bizars waar ik met open mond naar sta te kijken of waarvan ik echt walg, erg vermakelijk!

Zaijian, oftewel Houdoe hé!

X