Transmongolië Express!
8 september 2013 - Ulaanbaatar, Mongolië
Het volgende reisverhaal geupload nadat ik net heerlijk gedoucht heb in Ulaan Batar. Na 5 dagen in de trein te hebben gezeten zonder te kunnen douchen en alleen maar schoonmaakdoekjes voelt een douche heel fijn! Achja het is een klein voorproefje want als we straks in Mongolië een tour gaan doen naar de Gobi woestijn kunnen we zo'n 9 dagen niet douchen.
Dinsdag 3 september zijn we begonnen aan de Transmongolië Express, heel spannend omdat we totaal niet wisten wat we moesten verwachten. We hadden in Moskou flink wat boodschappen ingeslagen, dus we waren er helemaal klaar voor!
We hadden al snel het juiste perron gevonden, en alle backpackers hadden zich al snel in een groep verzameld. Een backpack heeft wel een soort aantrekkingskracht op andere reizigers, iedereen zoekt elkaar altijd wel op en je hebt heel snel contact met andere.
De coupé is redelijk ruim helemaal in vergelijking tot onze treinreis in Rusland. We hebben 2 vrouwen in onze coupé uit Oslo die een wereldreis gaan maken van 8 maanden. In de trein zijn heel veel nationaliteiten vertegenwoordigd, en iedereen heeft zijn eigen reisplannen en reisverhalen. Veel mensen maken ook nog een tussenstop in Irkutsk na 3 dagen, en een aantal reizen net zoals ons direct door naar Mongolië. De trein maakt af en toe een stop van 10 tot 20 minuten zodra je de trein dan verlaat ben je omringd door de lokale bevolking die je allerlei etenswaren proberen te verkopen, van gedroogde vis tot komkommers en zelf klaar gemaakte kippen poten. Het is allemaal wel best duur en sommige dingen kun je volgens mij beter niet eten.
Gelukkig zitten wij in de leuke wagon met jonge mensen, naast ons is de hele wagon gevuld met 80+'ers uit België die op een bejaardenuitje zijn. De restauratiewagon zit naast onze wagon en de georganiseerde groepen gaan daar 3 keer per dag eten, dus dit houd in dat er 3 keer per dag een bejaardenstoet langs onze coupé loopt die allemaal omste beurt even onze coupé in staren.
Ik heb echt heerlijk geslapen op het gehobbel van de trein! Het was s' avonds wel heel erg koud, dus ik was blij met de extra dekens die ik over mijn lakenzak kon leggen. Verder was het uitzicht nog redelijk vlak met heel veel bossen en af en toe een huisje. Het lijkt net alsof je even terug gaat in de tijd de huisjes bestaan uit een paar houten planken en een aantal golfplaten als dak, en de wegen bestaan voornamelijk uit een modderbaan met hele oude auto's. En dan na gaan dat de temperatuur hier in de winter kan dalen tot zo'n -70!
Nadat ik een tijdje in de trein had gezeten begon ik me een beetje onrustig te voelen. Je raakt heel het besef van tijd kwijt omdat je door 8 verschillende tijdzones rijd, en daarnaast ben je een boek lezen en een filmpje kijken op een gegeven moment ook wel beu! Dus dan ga je een beetje naar buiten staren naar het veranderende landschap de eerste 2 dagen was het landschap nogal vlak met veel bossen, de 3de dag reden we meer door heuvelachtig landschap met veel bossen. De derde dag zijn we gestopt in Irkutsk en om half 7 s' ochtends kwamen we langs het baikalmeer dus daar zijn we wel even voor wakker geworden, het grootste binnenlandse meer in de wereld, het was wel heel bewolkt en mistig dus het uitzicht viel helaas een beetje tegen.
In Irkutsk zijn de 2 Noorweegse coupégenoten ingewisseld voor een nederlands stel, Saskia en Rijnhout die voor 14 maanden een wereldreis gaan maken, daar klikte het heel goed mee dus daar hebben we een leuke voorlopig laatste dag en nacht in de trein mee gehad. Een wereldreis is hier dus de normaalste zaak van de wereld, de vraag is alleen hoelang, waarheen en met wie!
Ik heb in de trein ook een Nederlandse vrouw leren kennen die toevallig ook één maand alleen in Nepal is geweest, en toevallig dezelfde trekking heeft gedaan die ik ook wil gaan doen, de Anapurna trekking. Nu ik die verhalen heb gehoord kijk ik daar ook wel erg naar uit! Marielle is ook in India geweest en heeft daar vrijwilligerswerk gedaan en 2 maanden rond gereisd.
Ik heb ook een man uit Noorwegen leren kennen van 61 die alles in Noorwegen heeft achtergelaten en zijn baan heeft op gezegd nadat hij zijn zus en broer in korte tijd heeft verloren, nu gaat hij alleen de wereld rondreizen en echt genieten van het leven!
Echt iedereen heeft hier zijn eigen verhaal en eigen ervaringen dus het is heel leuk om onder het genot van een biertje of een wodka wat verhalen uit te wisselen!
We zijn vandaag in Mongolië aangekomen, Ulaan Batar is zo'n beetje de enigste stad hier en het is geen leuke stad. Hele grauwe en oude gebouwen en er zijn verder niet veel bezienswaardigheden, dus vanaf morgen gaan we beginnen aan een tour van 10 dagen, met een paar mensen die we in de trein hebben leren kennen. Ik ben de komende dagen dus weer niet heel goed bereikbaar!
X
Dinsdag 3 september zijn we begonnen aan de Transmongolië Express, heel spannend omdat we totaal niet wisten wat we moesten verwachten. We hadden in Moskou flink wat boodschappen ingeslagen, dus we waren er helemaal klaar voor!
We hadden al snel het juiste perron gevonden, en alle backpackers hadden zich al snel in een groep verzameld. Een backpack heeft wel een soort aantrekkingskracht op andere reizigers, iedereen zoekt elkaar altijd wel op en je hebt heel snel contact met andere.
De coupé is redelijk ruim helemaal in vergelijking tot onze treinreis in Rusland. We hebben 2 vrouwen in onze coupé uit Oslo die een wereldreis gaan maken van 8 maanden. In de trein zijn heel veel nationaliteiten vertegenwoordigd, en iedereen heeft zijn eigen reisplannen en reisverhalen. Veel mensen maken ook nog een tussenstop in Irkutsk na 3 dagen, en een aantal reizen net zoals ons direct door naar Mongolië. De trein maakt af en toe een stop van 10 tot 20 minuten zodra je de trein dan verlaat ben je omringd door de lokale bevolking die je allerlei etenswaren proberen te verkopen, van gedroogde vis tot komkommers en zelf klaar gemaakte kippen poten. Het is allemaal wel best duur en sommige dingen kun je volgens mij beter niet eten.
Gelukkig zitten wij in de leuke wagon met jonge mensen, naast ons is de hele wagon gevuld met 80+'ers uit België die op een bejaardenuitje zijn. De restauratiewagon zit naast onze wagon en de georganiseerde groepen gaan daar 3 keer per dag eten, dus dit houd in dat er 3 keer per dag een bejaardenstoet langs onze coupé loopt die allemaal omste beurt even onze coupé in staren.
Ik heb echt heerlijk geslapen op het gehobbel van de trein! Het was s' avonds wel heel erg koud, dus ik was blij met de extra dekens die ik over mijn lakenzak kon leggen. Verder was het uitzicht nog redelijk vlak met heel veel bossen en af en toe een huisje. Het lijkt net alsof je even terug gaat in de tijd de huisjes bestaan uit een paar houten planken en een aantal golfplaten als dak, en de wegen bestaan voornamelijk uit een modderbaan met hele oude auto's. En dan na gaan dat de temperatuur hier in de winter kan dalen tot zo'n -70!
Nadat ik een tijdje in de trein had gezeten begon ik me een beetje onrustig te voelen. Je raakt heel het besef van tijd kwijt omdat je door 8 verschillende tijdzones rijd, en daarnaast ben je een boek lezen en een filmpje kijken op een gegeven moment ook wel beu! Dus dan ga je een beetje naar buiten staren naar het veranderende landschap de eerste 2 dagen was het landschap nogal vlak met veel bossen, de 3de dag reden we meer door heuvelachtig landschap met veel bossen. De derde dag zijn we gestopt in Irkutsk en om half 7 s' ochtends kwamen we langs het baikalmeer dus daar zijn we wel even voor wakker geworden, het grootste binnenlandse meer in de wereld, het was wel heel bewolkt en mistig dus het uitzicht viel helaas een beetje tegen.
In Irkutsk zijn de 2 Noorweegse coupégenoten ingewisseld voor een nederlands stel, Saskia en Rijnhout die voor 14 maanden een wereldreis gaan maken, daar klikte het heel goed mee dus daar hebben we een leuke voorlopig laatste dag en nacht in de trein mee gehad. Een wereldreis is hier dus de normaalste zaak van de wereld, de vraag is alleen hoelang, waarheen en met wie!
Ik heb in de trein ook een Nederlandse vrouw leren kennen die toevallig ook één maand alleen in Nepal is geweest, en toevallig dezelfde trekking heeft gedaan die ik ook wil gaan doen, de Anapurna trekking. Nu ik die verhalen heb gehoord kijk ik daar ook wel erg naar uit! Marielle is ook in India geweest en heeft daar vrijwilligerswerk gedaan en 2 maanden rond gereisd.
Ik heb ook een man uit Noorwegen leren kennen van 61 die alles in Noorwegen heeft achtergelaten en zijn baan heeft op gezegd nadat hij zijn zus en broer in korte tijd heeft verloren, nu gaat hij alleen de wereld rondreizen en echt genieten van het leven!
Echt iedereen heeft hier zijn eigen verhaal en eigen ervaringen dus het is heel leuk om onder het genot van een biertje of een wodka wat verhalen uit te wisselen!
We zijn vandaag in Mongolië aangekomen, Ulaan Batar is zo'n beetje de enigste stad hier en het is geen leuke stad. Hele grauwe en oude gebouwen en er zijn verder niet veel bezienswaardigheden, dus vanaf morgen gaan we beginnen aan een tour van 10 dagen, met een paar mensen die we in de trein hebben leren kennen. Ik ben de komende dagen dus weer niet heel goed bereikbaar!
X
Super fijn om te horen dat je het zo goed hebt. Ik zou het denk ik heel erg spannend vinden. Hopelijk heb je een leuke tijd. X Tamsin
Heel veel plezier de komende tijd.
Gr Mirjam
Zo leuk om je verhalen te lezen!!
Ik was de Aleph van Paulo Coelho aan het lezen en daarin reist hij met de transsiberië express moest ik steeds aan jou denken!!
Gelukkig heb jij wel lekker geslapen :)
Veel plezier op jullie woestijn tocht
Ik kijk uit naar je volgende verhaal!!
Xxx